مین فود: تهران- مهندسین زیست پزشكی دانشگاه كیس وسترن رزرو آمریكا با تحریك سلول ها برای تشكیل سه نوع بافت مجزا و سپس سازماندهی آن ها درون ساختارهای لوله ای شكل توانستند نای مصنوعی تولید كنند.
به گزارش روز دوشنبه گروه علمی ایرنا از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، نای كه معمولا آن را مجرای هوایی می نامند بین حنجره و ریه ها قرار گرفته است و بیماران معمولا به دلایلی مانند برداشتن تومور و یا استونوزیس نایی دچار صدمه می شوند كه این امر نای را تنگ یا منقبض می كند و نفس كشیدن فرد را دچار مشكل می كند.
آسیب به این عضو حیاتی می تواند كشنده باشد و یا این كه كیفیت زندگی فرد را به صورت قابل ملاحظه ای كم كند و معمولا راه حل های محدودی برای نای صدمه دیده وجود دارد و اگر بخشی از آن صدمه ببیند، تنها با جراحی قابل برداشت است و باید به دنبال راهی برای جایگزین كردن بخش صدمه دیده بود.
استفاده از رویكردهایی مانند ایمپلنت كردن یك استنت یا برداشتن بافتی كه باعث انسداد مجرای هوایی می شود، مسكنی كوتاه مدت برای این مشكل خواهد بود و استفاده از رویكردهای مهندسی بافت و مواد طبیعی یا سنتتیك بعنوان داربست برای سلول ها هم با چالش هایی مانند عدم كشت یكدست سلول ها روی داربست و غیره با مشكلاتی مواجه می باشد.
به عقیده محققین Case Western Reserve، جایگزین نای جدید باید سفتی لازم برای جلوگیری از كولاپس كردن (بسته شدن) در زمان تنفس را داشته باشد و اپی تلیوم تنفسی حفاظت كننده ایمنی رطوبت لازم را در مجرای هوایی فراهم كند و همینطور عملكرد مجرای هوایی را حفظ كند و بعنوان سدی برای ورود پاتوژن ها و ذرات خارجی عمل كند.
مهندسین زیست پزشكی حلقه های خودسازمان یافته ای را تولید كرده اند كه هر سه فاكتور بالا را دارا هستند و می توانند با یكدیگر ادغام شوند و لوله هایی حاوی غضروف ها و بافت های پیرامون عروقی را شكل دهند و حلقه غضروفی حاصل تجمع سلول های بنیادی كه مشتق از مغز استخوان در ظروف حلقه ای شكل است، میكروسفرهای پلی مری حاوی پروتئین و سلول های بنیادی را برای تبدیل شدن به كندروسیت ها القا می كنند.
اما حلقه پیرامون عروقی حاوی سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان و سلول های اندوتلیالی است كه لوله نای مهندسی شده حاوی این حلقه های غضروفی و پیرامون عروقی است و با سلول های اپی تلیالی پوشیده شده كه با استفاده از این رویكرد، توانسته اند نای هایی با قدرت الاستیسیتی بالا را در اندازه های مختلف بسازند.
ایمپلنت نای مهندسی شده زیر پوست موش، حاكی از برقراری ارتباط بین ساختار پیرامون عروقی نای با منبع خونی میزبان بوده است و محققین امیدوارند بتوانند از این ایمپلنت مهندسی شده در آینده ای نزدیك برای جایگزین نای صدمه دیده بیماران استفاده كنند.
9031**1440
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب