به گزارش مین فود خراسان رضوی هنگامی که مفاصل در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید و بیماری های مرتبط گرفتار دررفتگی می شود، این مفاصل درگیر اغلب همان مفاصل قبلی است. بعنوان مثال اگر آرتریت در زانوی راست شروع شده باشد، احتمال در رفتگی زانوی راست نسبت به چپ بسیار بیشتر است. حتی اگر آرتریت سال ها درحال بهبودی باشد. در نتیجه هر بیمار یک الگوی بیماری به صورت کامل فردی را توسعه می دهد اما علت این اتفاق همچنان به صورت یک راز باقی مانده است.
به نقل از یورکالرت، دکتر پیتر نیگروویچ، رئیس بخش ایمنی شناسی بیمارستان کودکان بوستون آمریکا، می گوید: به صورت عمده، عودها در مفصلی که از قبل درگیر شده، رخ می دهد و به نظر می آید چیزی بدن در مورد آن مفصل به خاطر می آورد، این مفصلی است که پیش از این عود کرده است.
نتایج تحقیق جدید که توسط نیگروویچ و همکاران وی در بیمارستان کودکان بوستون و بریگهام و زنان رهبری می شود، نشان داده است که این حافظه در نوعی از سلول های ایمنی به نام سلول های تی خاطره مقیم در بافت وجود دارد. به صورت خاص این سلول های تی در سینوویوم، بافتی که داخل کپسول اطراف مفصل را می پوشاند، قرار دارد.
نیگروویچ می گوید: ما نشان دادیم که این سلول های تی بعد از اینکه عود رخ داد، خویش را در مفاصل گیر می اندازند و به صورت نامحدود به اطراف می چسبند و منتظر محرک دیگری هستند. اگر این سلول ها را حذف کنید، عود آرتریت متوقف می شود.
گره تحقیقاتی این پدیده را در سه مدل جداگانه موش با آرتریت التهابی آزمایش کردند؛ در ۲ مدل از محرک های شیمیایی برای ایجاد التهاب مفاصل استفاده شد و مدل سوم از یک محرک ژنتیکی(از دست دادن پروتئینی که سیتوکین پیش التهابی IL-۱ را مسدود می کند) استفاده نمود. بعد از فعال شدن، سلول های تی خاطره ساکن در مفاصل سایر سلول های ایمنی را جمع آوری کردند که منجر به عود آرتریت محدود به مفاصل خاص شد. شایان ذکر است از بین بردن این سلول های تی مانع از وقوع عودهای اضافی شد.
نیگروویچ بیان نمود: هم اکنون درمان آرتریت روماتوئید باید مادام العمر ادامه یابد. باآنکه می توانیم با موفقیت فعالیت بیماری را در خیلی از بیماران سرکوب نماییم اما هیچ درمانی وجود ندارد و تصور می نماییم یافته های ما امکان دارد راه های درمانی جدیدی را فراهم آورد.
نیگروویچ اعتقاد دارد که این یافته ها در مورد انواع دیگر آرتریت خودایمنی همچون آرتریت ناشناخته نوجوانان هم صدق می کند.
دکتر مارگارت چانگ، روماتولوژیست در بخش بیمارستان کودکان بوستون و نخستین محقق این تحقیق، تلاشی را برای یافتن راه های عملی جهت هدف گیری سلول های تی خاطره ساکن بافت در انسان رهبری کرده است.
نیگروویچ و همکاران وی سرنخ خود در درمان این مورد را از پزشکی پوست گرفتند. سلول های تی خاطره ساکن بافت در ابتدا در پوست یافت شدند؛ جایی که الگوی خاطره برای متخصصان پوست به خوبی شناخته شده است. بعنوان مثال در بیماران پسوریازیس بارها و بارها در یک مکان پلاک حاصل می شود و همین مساله اغلب در واکنش های حساسیت پوستی مانند واکنش به نیکل از جواهرات یا ساعتهای مچی صادق است.
نیگروویچ می گوید: کسی که از راه سگک کمربند به نیکل واکنش نشان می دهد، امکان دارد روی مچ دست خود خارش احساس کند؛ جایی که در کودکی از ساعت حاوی نیکل استفاده می کرده است.
یافته های این تحقیق در نشریه Cell Reports منتشر گردید.
منبع: minfood.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب