4 نقص رایج که هواپیما ها امکان دارد در طول پرواز تجربه کنند

حقایق تکان دهنده:

به گزارش مین فود، برخی از کارشناسان هوانوردی اعلام نموده اند که بعضی از نقص های هوایی که امکان دارد فاجعه بار به نظر برسند، در واقع بخشی عادی از هوانوردی مدرن هستند.

باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی ـ   دکتر گویدو کریم جونیور، مدرس هوانوردی در دانشگاه گریفیث استرالیا، می گوید که خلبانان آموزش های منظمی برای رویارویی با چهار مشکل فنی اساسی که امکان دارد در طول پرواز رخ دهد، دریافت می کنند و توضیح می دهد که نقص موتور نگران کننده ترین است.
او می افزاید: "بیشتر نقص ها در پرواز، مجموعه ای از اقدامات دفاعی را فعال می کنند که برای حفظ امنیت هواپیما و مسافران آن طراحی شده اند. "
در اینجا نگاهی به این چهار نقص و نحوه برخورد واقعی خلبانان با آنها در طول پرواز می اندازیم.

۱. نقص موتور

بیشتر هواپیما های تجاری با حداقل دو موتور کار می کنند که نیروی محرکه مورد نیاز برای پرواز را فراهم می کنند. اگر یکی از آنها از کار بیفتد، هواپیما می تواند با بهره گیری از دیگری به پرواز خود ادامه دهد. با این وجود، اگر هر دو موتور از کار بیفتند، هواپیما وارد حالت لغزنده ای می شود که برای حفظ سرعت و پیشگیری از سقوط، احتیاج به فرود فوری دارد.
وقتی مشکلی تشخیص داده می شود، خلبانان یک چک فهرست دقیق را دنبال می کنند، همچون خاموش کردن موتور معیوب، کاهش ارتفاع به ارتفاع ایمن و تغییر مسیر یا بازگشت به فرودگاه.
ژوئن گذشته، پرواز ۱۷۱ ایر ایندیا بعد از برخاستن، گرفتار نقص دو موتور شد که منجر به از دست دادن ارتفاع و برخورد با ساختمان ها شد.
باآنکه چنین حوادثی بسیار نادر هستند، اما اهمیت آموزش گسترده خلبانان را نشان می دهند.
همچون معروف ترین حوادث، «معجزه روی هادسون» در سال ۲۰۰۹ است، زمانیکه خلبان چسلی سولنبرگر با موفقیت هواپیمایی را با هر دو موتور روی رودخانه هادسون در شهر نیویورک فرود آورد، حادثه ای که در فیلم «سالی» جاودانه شد.

۲. خرابی چرخ های فرود یا ترمز

هواپیما ها دارای چرخ های جمع شونده ای هستند که در طول پرواز تا می شوند و پیش از فرود باز می شوند. با این وجود، این سیستم ها گاهی اوقات می توانند گرفتار نقص مکانیکی یا هیدرولیکی شوند.
اگر چرخ های فرود گرفتار نقص شود، خلبان امکان دارد بعد از آموزش مسافران برای قرار گرفتن در موقعیت ایمن، وادار به فرود اضطراری روی شکم هواپیما شود.
اگر ترمز ها از کار بیفتند، خلبان به نیروی رانش معکوس یا فرود در باند طولانی تر از حد معمول متوسل می شود.

۳. کاهش فشار کابین

هواپیما ها معمولا در ارتفاع تقریبی ۳۶۰۰۰ فوت (تقریباً ۱۰۹۷۳ متر) پرواز می کنند، جایی که فشار هوا و میزان اکسیژن موجود به صورت قابل توجهی کاسته می شود. بنابراین، هواپیما ها فشار داخلی راحتی را حفظ می کنند که امکان تنفس طبیعی را فراهم می آورد.
با این وجود، در موارد نادر، عدم تعادل فشار کابین می تواند رخ دهد که منجر به فرود ناگهانی، افتادن ماسک های اکسیژن و صدای ترکیدن در گوش ها می شود.
۴. نقص در کنترل پرواز
چندین قطعه، جهت هواپیما را کنترل می کنند، مانند سکان در عقب و سطوح متحرک کوچک که معمولا در لبه انتهایی بال ها قرار دارند.
این سیستم ها به شکل الکتریکی یا هیدرولیکی کار می کنند و با درجه بالایی از افزونگی طراحی شده اند تا هواپیما حتی در صورت از کار افتادن یکی از آنها، بتواند به پرواز خود ادامه دهد.
وقتی نقصی تشخیص داده می شود، خلبانان فوراً تصمیم می گیرند که به فرودگاه برگردند یا در نزدیکترین فرودگاه امن فرود بیایند.
جونیور تاکید می کند که چنین نقص هایی، باآنکه برای مسافران آزاردهنده و هولناک است، اما به لطف آموزش دقیق خلبانان و سیستم های پیشرفته هواپیما، به ندرت تهدیدکننده زندگی هستند.
او می گوید: «فرود ناگهانی یا اضطراری به مفهوم فاجعه نیست؛ معمولا نشان میدهد که سیستم های ایمنی آنطور که باید کار می کنند.»
در مورد چاله هوایی که مسافران گاهی اوقات تجربه می کنند، باید اظهار داشت که اصلاً نقص فنی نیست، بلکه بخشی عادی از تجربه پرواز است.
منبع: دیلی میل


منبع: minfood.ir