ایران از نظر شادابی در رتبه یكصد و هشتم دنیا است

استاد دانشگاه علوم پزشكی تهران :

مین فود: تهران- استاد دانشگاه علوم پزشكی تهران اظهار داشت: طبق آمار اعلام شده در سال 2018 میلادی، ایران رتبه 108 را در میان 155 كشور جهان از نظر شاد بودن دارد؛ درحالی كه كشور جوان ما با پیشینه تمدنی، دارا بودن دین اسلام و پس از یك انقلاب نباید جامعه افسرده ای داشته باشد.

به گزارش مین فود به نقل از ایرنا، دكتر مصطفی معین روز چهارشنبه در نخستین همایش انجمن روان تنی ایران كه از 19 تا 21 اردیبهشت ماه در دانشكده دندانپزشكی دانشگاه علوم پزشكی تهران در حال برگزاری است، با اشاره به افزایش سطح نابرابری ها در كشورهای جهان ازجمله ایران بعنوان یكی از عوامل بروز بیماری های روانی در جوامع تصریح كرد: درحال حاضر 40 درصد جمعیت روستایی و 30 درصد جمعیت شهری ایران زیرخط فقر هستند و ثابت شده است كه در كشورهایی كه سطح نابرابری ها بالا است، مشكلات اجتماعی و اقتصادی بیشتر است.
وی اضافه كرد: سال قبل نروژ شادترین كشور دنیا بود و امسال فنلاند شادترین است و ایران رتبه 108 را دارد؛ كشوری كه هنوز جوان است و پیشینه تمدنی دارد، دین اسلام را دارد، پس از یك انقلاب آمده و ادعای خیلی بزرگی دارد، نباید جامعه افسرده ای داشته باشد. چه كسی گفته كه شادی ضدارزش است، چه كسی گفته كه دین ما دین گریه، سوگ و ماتم باید باشد، به نظر می رسد كه اینها نوعی بدعت، سوء برداشت و سوء استفاده است.
استاد دانشگاه علوم پزشكی تهران به نرخ خودكشی بعنوان یكی از نشانه های افسردگی در جوامع اشاره نمود و اظهار داشت: نرخ خودكشی در استان هایی كه از توسعه انسانی كمتری برخوردار می باشند مانند ایلام، لرستان و سایر استان های محروم بیشتر است. در آمارهای مربوط به دیگركشی هم رتبه ایران بین پنج تا 10 نفر در هر 100 هزار نفر است و در مرحله اخطار قرار دارد.
معین اظهار داشت: آمارها نشان داده است كه نابرابری و بی عدالتی در كشور ما بسیار زیاد و جدی است و در این زمینه در مرحله اخطار قرار داریم و همین مساله سبب بروز خیلی از مسائل در كشور شده است.
وی اضافه كرد: آمار دیگری مربوط به سال 2014 در مورد سطح شكنندگی كشورها نشان داده است كه ایران در سطح بالایی از شكنندگی قرار دارد؛ شكنندگی یعنی بی ثباتی در همه زمینه های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، خانوادگی و نابرابری بین جنسیت ها كه بسیار خطرناك است؛ درحالی كه در جامعه ارزشی مانند ایران می توان تمام این مسائل را با برنامه ریزی و سیاستگذاری پیشگیری و كنترل كرد.
متخصص بیماری های كودكان و فوق تخصص آسم، ایمونولوژی و آلرژی اطفال اظهار داشت: از 20 سال قبل تفاوت های عجیبی از نظر میزان شیوع و بار بیماری ها در جهان درحال رخ دادن است و این روند همچنان هم ادامه دارد؛ شرایط اجتماعی مانند نابرابری، فقر و تغییر سبك زندگی، اپیدمیولوژی بیماری ها را تحت تاثیر گذاشته و تغییر داده است. خیلی از بیماری ها جنبه روان تنی (سایكوسوماتیك) دارند و هیچ بیماری نیست كه جنبه روانی و جسمی نداشته باشد.
معین تصریح كرد: 55 درصد دلایل تولید بیماری ها عوامل سایكوسوماتیك ناشی از مسائل محیطی و اجتماعی و حدود 30 درصد جنبه ژنتیكی دارند. همه بیماری هایی كه امروزه شیوع بالایی را در دنیای یافته اند مانند سرطان ها و دیابت عوامل خطر مشتركی در جامعه دارند از مصرف سیگار و الكل گرفته تا رژیم غذایی، چاقی و عدم تحرك كافی كه مسائل روانی به همه این عوامل دامن می زند.
وی اضافه كرد: در بعضی تحقیقات انجام شده در آمریكا متوجه شدند كه 25 تا 75 درصد 10علامت جسمی كه در بیماری ها بروز می كنند مانند تپش قلب، كم انرژی بودن و بی حال بودن، درد سینه و احساس وزوز داخل گوش، علت ارگانیك و جسمی ندارند و علت بروز آنها یك عامل روانی است.
معین ادامه داد: همینطور نتایج تحقیقاتی كه در این زمینه صورت گرفته است، نشان داده است كه گروه هایی كه از نظر اجتماعی و اقتصادی در سطح پایین تری قرار دارند، وضعیت قلبی عروقی بدتری نسبت به سایرین دارند و همینطور افرادی كه از سطح اجتماعی و اقتصادی بالاتری برخوردار می باشند سطح كورتیزول خون آنها پایین تر است و واكنش های روانی كمتری دارند.
وی با اشاره به اینكه روان و جسم ارتباط تنگاتنگی با هم دارند و جنبه های ژنتیك و سایكولوژیك در تعامل با عوامل جسمی است كه سبب بروز بیماری ها می شوند، اضافه كرد: اگر فردی ظرفیت بدنی بالا یا به عبارت دیگر سیستم دفاعی قوی تری داشته باشد، توان تحمل بیشتری نسبت به ناهمواری های زندگی دارد و كمتر بیمار می گردد و اگر ظرفیت بدنی پایین تری داشته باشد، در مقابل بیماری ها مقاومت كمتری نشان داده است.
استاد دانشگاه علوم پزشكی تهران درمورد راهكارهای برون رفت از این مشكل اظهار داشت: اگر بتوانیم عوامل خطر مشترك (سیگار، الكل، مواد مخدر، تحرك كم بدنی، رژیم غذایی ناسالم) را برطرف نماییم، می توانیم تاحد زیادی از بسیاری بیماری ها را كنترل كنیم؛ اما این امور به وسیله یك دستگاه مانند نظام سلامت كشور محقق نمی گردد و نیاز به یك عزم ملی، همكاری جدی بین بخشی در دستگاه های دولتی، همكاری نخبگان كشور و نهادهای مدنی دارد.
معین اضافه كرد: ما نیاز به هزاران نهاد مدنی در عرصه های علمی، پزشكی، سیاسی، اجتماعی، اخلاقی، زیست محیطی، روابط اجتماعی و خانواده داریم؛ ما از این نظر بسیار فقیرهستیم البته تقصیر اصلی را به گردن دولت نمی اندازم گرچه دولت در این زمینه مزاحمت بوجود آورده است و نهادهای مدنی را رقیب خود می داند اما تقصیر اصلی متوجه نخبگان است، مردم تقصیری در این زمینه ندارند مردم گرفتار مشكلات معیشتی و مسایل اولیه زندگی هستند و در این زمینه نخبگان باید پیش قدم شوند و این جریان باید از دانشگاه ها آغاز شود.
استاد دانشگاه علوم پزشكی تهران ادامه داد: ما مدیون مردم هستیم؛ چرا كشوری مانند سوئد هر نفر در سه نهاد مردمی فعالیت موثر دارد اما در كشور 80 میلیونی ما تنها چند نهاد مردمی وجود دارد.
وی با اشاره به اینكه هرچه تعداد نهادهای مدنی در كشورها بیشتر شود، به همان نسبت سرمایه اجتماعی در كشور افزایش می یابد، اضافه كرد: سرمایه اجتماعی یعنی افزایش اعتماد و انسجام عمومی در سطح جامعه و اینكه تمام اقشار با هم در یك سطح حركت كنند و اهداف مشتركی داشته باشند. در كشور ما به جای انسجام، شكاف های عمیقی وجود دارد كه از گسل زلزله خیز هم خطرناك تر است زیرا جامعه منسجم می تواند پیشرفت داشته باشد جامعه از هم گسسته نمی تواند به موفقیت برسد.
معین اظهار داشت: هرچه سرمایه اجتماعی جوامع بیشتر باشد، روند دموكراتیزه شدن جامعه یعنی حكومت مردم بر مردم، حكومت قانون، احترام به قانون و برابری و برادری بیشتر می گردد. همینطور هرچه سرمایه اجتماعی بیشتر باشد، سطح تحمل مردم بیشتر می شود؛ ما مردم كم تحملی هستیم در یكی از آمارها در چند سال گذشته، عراق عصبانی ترین كشور جهان بود و این طور كه اكنون گفته می گردد ایران این جایگاه را به دست آورده است.
استاد دانشگاه علوم پزشكی تهران تصریح كرد: نشانه های این عصبانیت و عدم تحمل را در سطح جامعه، ترافیك، محیط دانشگاه ها و ادارات شاهد هستیم؛ این درحالی است كه هرچه نابرابری كمتر باشد، سرمایه اجتماعی افزایش می یابد و هرچه سرمایه اجتماعی بیشتر باشد، بی اعتمادی، سوءظن و خشم كمتر می گردد.
معین تصریح كرد: میزان صدمه پذیری اجتماعی جوامع متفاوت است؛ جامعه كنونی ایران به دلایل زیادی بسیار صدمه دیده شده است. در این میان نقش سازمان های مردم نهاد بسیار تعیین كننده است زیرا نهادهای مدنی سازمان های رابط هستند و برعكس دولت ها و سیاسیون، از بالاترین سطح اعتبار عمومی برخوردار می باشند.
وی اظهار داشت: این نهادها فرصتی تولید می كنند كه شهروندان به صورت خودجوش وارد عرصه شوند و منتظر منجی قهرمان نباشند؛ دوره این انتظارات به آخر رسیده است و خود مردم قهرمان هستند به شرط آنكه آگاهی داشته باشند و به لحاظ سلامت، كیفیت زندگی، آگاهی سیاسی و اجتماعی توانمند باشند؛ این روند سبب تولید خردجمعی و مدیریت جمعی و درنهایت فائق آمدن بر مشكلات می گردد.
علمی** 1834**1440